Λέναου, Νικολάους

(Nicolaus Lenau, Κσατάντ, Ουγγαρία 1802 – Ομπερντέμπλινγκ, Βιέννη 1850). Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Αυστριακού ποιητή Νικολάους Νιμπς φον Στρελενάου (Nikolaus Niembsch von Strehlenau). Σπούδασε νομικά και ιατρική και εγκαταστάθηκε στη Στουτγάρδη, όπου δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή (Ποιήματα, 1832), την οποία συμπλήρωσε αργότερα (1838-41). Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αμερική, από την οποία επέστρεψε έναν χρόνο αργότερα (1833) και εγκαταστάθηκε αρχικά στη Βιέννη και αργότερα ξανά στη Στουτγάρδη. Πέθανε σε φρενοκομείο κοντά στη Βιέννη. Έγραψε τα δραματικά έργα Φάουστ (1836), Σαβοναρόλα (1837), Δον Ζουάν (1851) κ.ά., ωστόσο η φήμη του συνδέεται κυρίως με τα ποιήματά του, συχνά εμπνευσμένα από το ουγγρικό φολκλόρ, στα οποία αποτυπώνονται οι ανησυχίες του ποιητή για τη ζωή και τον θάνατο· για παράδειγμα, στο Πένθος του ουρανού κυριαρχεί ένα σταθερό προαίσθημα του θανάτου, ένα κοσμικό άλγος, που πλαισιώνεται από μια σκοτεινή και άγρια φύση. Ο Λ. χαρακτηρίστηκε ποιητής του Weltschmerz (κοσμικού πόνου) και παραλληλίστηκε με τον Λεοπάρντι. Ο Αυστριακός ποιητής Νικολάους Λέναου.